در همه جا دوربین وجود دارد در تلفن‌های همراه، خانه‌ها، کامپیوترها، ماشین‌ها. ما به این ابزارها اعتماد داریم و توسط آن ها مستند جذاب و واقعی را از زندگی خود ثبت می کنیم. با این حال، با رشد سریع، سهولت دسترسی و استفاده از ابزارهای ویرایش تصویر ، صحنه‌هایی را می‌بینیم که می‌تواند واقعیت را تغییر دهد.
وقتی که ما به صفحات روزنامه ها و مجلات و سایت های متعدد نگاه می کنیم خیلی سخت می شود فهمید که آیا این تصاویر واقعی هستند یا خیر. رسانه تبدیل به ابزاری قدرتمند برای نفوذ به مردم شده است، که این سوال را مطرح می‌کند: آیا وجود اخلاق در عکاسی ضروری است؟ آیا عکاس باید تنها اجازه داشته باشد واقعیت را نمایش دهد، یا آیا این کار برای تغییر دادن تصاویر برای اهداف نمایش قابل قبول است؟ و اگر ویرایش قابل قبول باشد، چه محدودیت‌هایی وجود دارد؟ پاسخ این سوالات بسیار سخت هستند، اما با کمی تفکر و تعقل، ما می‌توانیم مجموعه‌ای از قوانین اخلاقی و دستورالعمل‌های اخلاقی را ایجاد کنیم که باید به عکاسان در تعیین اینکه چه چیزی قابل قبول است و چه چیزی نیست، کمک کند.
سرقت تصاویر
با وجود میلیاردها عکس موجود در سرتاسر اینترنت، دیدن نه تنها افراد، بلکه همچنین شرکت‌هایی که از کار دیگران برای سود خود استفاده می‌کنند، غیرمعمول نیست. در برخی موارد، سرقت بلند و واضح است، با تصاویری که بدون اجازه استفاده می‌شوند؛ و در موارد دیگر، تصاویر “قرض گرفته‌شده” گرفته می‌شوند تا تغییر یابند و دستکاری شوند تا چیز دیگری ایجاد شود. مهم نیست که این کار چگونه انجام شود، دزدی هنوز دزدی است و هرگز نباید به هیچ شکل و یا روشی مورد استقبال قرار گیرد. اگر تصاویر شما توسط شخص دیگری به نمایش گداشته شود و به قیمت زیادی به فروش برس شما چه احساسی خواهید داشت؟
سرقت ادبی تصاویر
بعض مواقع شرایطی وجود دارد که در آن یک عکاس ایده و دیدگاه یک عکاس دیگر را به کار می‌برد. این یکی موضوع از بحث‌های بی‌پایان است، کسی که می‌تواند بحث‌های زیادی در هر دو طرف بازی ایجاد کند. اغلب ما، دانش، مهارت‌ها و تجربیات خودمان را داریم تا چیزی منحصر به فرد ایجاد کنیم که قبلا هرگز انجام نشده است. این می‌تواند یک سوژه خاص، زاویه، ترکیب‌بندی، قرار گیری سوژه، یا شاید استفاده ویژه از رنگ‌ها برای ایجاد یک چیز اصیل باشد. آیا میتوان این تصاویر را دوباره ثبت کرد و از مولف اصلی الهام گرفت؟ و اگر قابل‌قبول باشد، باید اجازه داده شود و اعتبار ارائه شود؟ پاسخ به این سوال به تعدادی از عوامل بستگی دارد. اگر یک تصویر دقیقا یک به یک کپی شود، با استفاده از زاویه، پرسپکتیو، ترکیب‌بندی، سوژه و رنگ، و تبدیل آن به منبع، یک نشانه واضح از سرقت ادبی است و نباید هرگز مورد استقبال قرار گیرد.
در دنیای عکاسی رعایت اخلاق بسیار مهم است البته نباید هر موردی را یک بی اخلاقی بدانیم. ما نیز دز قبال کسانی که از کار دیگران سوء استفاده می کنند مسئول هستیم. ما با بی توجهی به اینگونه کارها می توانیم فعالیت آن ها را کمرنگ تر کنیم.
